دو دستورالعمل اولیه ای که در تمامی PLC های زیمنس مورد استفاده قرار میگیرند عبارتند از :

    کنتاکت ها       

    کویل ها        

کنتاکت ها ( ورودی ها )
کنتاکت ها دستورالعمل نمایش حالت ورودی در برنامه کنترلی میباشند. کنتاکت ها در واقع اطلاعات حالت میباشند که از طرف تجهیزات ورودی نصب شده در فیلد ارسال نمایندگی زیمنس میگردند. هر کنتاکت در برنامه کنترلی نشان دهنده ی حالت یک عنصر واقعی ورودی میباشد . یک کنتاکت برای تغییر حالت ( به عنوان مثال روشن و یا خاموش شدن و ... که بستگی به نوع کنتاکت دارد ) منتظر ایجاد تغییر در عنصر ورودی میشود ، بر طبق برنامه ی کنترلی هرگونه تغییر در عناصر ورودی منجر به تغییر در حالت خروجی ها خواهد شد. به طور خلاصه میتوان گفت برای شبیه سازی ورودی ها در PLC از کنتاکت های ورودی استفاده میشود.

بوبین ها ( خروجی ها )
بوبین ها دستورالعمل هایی هستند که مشخص کننده ی حالت خروجی ها در برنامه ی کنترلی میباشند. در واقع بوبین ها تعیین کننده ی حالت تجهیزات خروجی هستند که از PLC فرمان میگیرند . همانند کنتاکت ها ، بوبین ها نیز تعیین کننده ی حالت یک عنصر واقعی بوده اما بیانگر خروجی میباشند. بوبین ها با توجه به حالت ورودی ها و منطق برنامه ی کنترلی چگونگی عملکرد خروجی ها را تعیین میکنند. به عنوان مثال زمانی که یکی از کنتاکت هایی که نماینده ی یک سوئیچ در برنامه ی کنترلی میباشد روشن شدن آن سوئیچ را در فیلد به PLC اعلام میکند دستور روشن شدن یکی از موتور ها توسط بوبین ها به خروجی فرستاده میشود.

نکته : در برنامه نویسی PLC زیمنس اگر به کنتاکت مربوط به بوبین نیاز باشد از کنتاکت باز یا بسته آن استفاده میشود.